A few months ago, OFFICETWENTYFIVEARCHITECTS took part in the national architecture competition, held by the municipality of the city of Volos, concerning a “Building for the Utilization of Argo”.
We decided to participate with three different proposal submissions, a decision that led us on a creative frenzy for more than a month. We took under serious consideration all the parameters of the competition – and they were many… We studied hard all the given facts and the aspects of the myth, in an effort to provide a solution for a museum that would be a landmark. A museum that would show respect the city of Volos, to the myth, to the competition requirements. We tried to design contemporary yet timeless buildings.
A few months ago, OFFICETWENTYFIVEARCHITECTS took part in the national architecture competition, held by the municipality of the city of Volos, concerning a “Building for the Utilization of Argo”.
We decided to participate with three different proposal submissions, a decision that led us on a creative frenzy for more than a month. We took under serious consideration all the parameters of the competition – and they were many… We studied hard all the given facts and the aspects of the myth, in an effort to provide a solution for a museum that would be a landmark. A museum that would show respect the city of Volos, to the myth, to the competition requirements. We tried to design contemporary yet timeless buildings.
Since we live in a unfair world where sometimes true effort lacks recognition, we got really disappointed finding out (accidentally…) that none of our 3 proposals for the museum had not been distinguished in any way. From one point on it seems that the issue is not about the best architectural proposal or which team truly deserves to be honored or not, according to the rules.
It is of great discouragement to see one’s effort to fail to reach its goal, either because the result is predefined, or because there are other types of interests involved in a procedure that is supposedly irreproachable.
The regime for competition judging must be re-examined; academics who judge freelancers, then giving prizes to other academics and / or their relatives…
Being involved in recent years in over 60 national and international competitions, OFFICETWENTYFIVEARCHITECTS enjoy the process, the intensity, the ideas, the competition spirit and the progress each time an agency takes part in a similar process. Besides, mutatis mutandis, this is a championship.
However, the office pays its partners and does not use students for free. Expenses, troubles, nervous breakdowns and often disappointment in the end, lead to a reasonable and unanswered question: ‘Are competitions meaningful for architects in Greece?’. Or are they, as John Pawson puts it, “a loss of money and energy”?
Specifically in this contest the winners were announced unofficially, a commotion was caused in the municipality of Volos, there were others celebrating the unofficial results around social media, the data of committee’s meetings have not been given to us yet, and there is a lack of transparency as to the composition of the committee and as to the results.
Certainly, this isn’t a unique case. Similar “incidents” have been noted in the competitions for Eleftheria Square and the one for the pedestrianization of Agia Sophia str. in Thessaloniki and there is also the cancellation of the contest in Chania…
All types of competitions demand full attention, devotion and a great amount of mental work and they have to be delivered on time whole all the other the projects are running in an office. We look forward towards a future that all the architectural competition submissions will deserve and receive, better and equal confrontation, in order for the competitions to reach their true meaning and character and to promote what really matters.
For now, as long as we keep on trying to do what we know best, you can see all of our three proposals in our ‘Competitions” section of our site.
—————–
Πριν από λίγους μήνες οι OFFICETWENTYFIVEARCHITECTS έλαβαν μέρος στον εθνικό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών που πραγματοποιήθηκε από το Δήμο Βόλου σχετικά με την πρόταση για ένα «Κτίριο για την αξιοποίηση της Αργούς”.
Ως γραφείο συμμετείχαμε με τρεις διαφορετικές προτάσεις, που μας οδήγησε σε μια δημιουργική φρενίτιδα για πάνω από ένα μήνα. Πήραμε σοβαρά υπ΄όψιν όλες τις παραμέτρους του διαγωνισμού, οι οποίες ήταν πολλές, μελετήσαμε σκληρά τα δεδομένα και τις πτυχές του μύθου, σε μια προσπάθεια να παράγουμε μια υπέυθυνη λύση για ένα μουσείο-ορόσημο, με σεβασμό προς την πόλη του Βόλου, το μύθο, και τις απαιτήσεις της διοργανώτριας αρχής. Σε μία προσπάθεια να σχεδιάσουμε ένα κτήριο σε όλες του τις λεπτομέρειες, σύγχρονο αλλά και διαχρονικό.
Δεδομένου ότι ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο, όπου μερικές φορές η πραγματική προσπάθεια δεν αναγνωρίζεται, μάθαμε (κατά τύχη…) ότι καμία από τα 3 λύσεις μας δεν διακρίθηκε. Από ένα σημείο και μετά, δεν έχει να κάνει με το ποια λύση είναι καλύτερη ή χειρότερη ή με το ποιος πραγματικά αξίζει να τιμηθεί ή όχι, σύμφωνα με τους κανόνες.
Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
Είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό, να συνειδοτοποιείς ότι μια μεγάλη προσπάθεια αποτυγχάνει στον στόχο της, γιατί το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο, καθώς υπάρχουν και άλλα συμφέροντα που εμπλέκονται σε μια διαδικασία δήθεν αδιάβλητη.To καθεστώς της κρίσης των διαγωνισμών οφείλει να εξεταστεί ξανά. Πανεπιστημιακοί κρίνουν ελεύθερους επαγγελματίες, οι ίδιοι βραβεύουν άλλους πανεπιστημιακούς ή/και συγγενείς αυτών…
Το OFFICETWENTYFIVEARCHITECTS, έχοντας συμμετέχει τα τελευταία χρόνια σε 60 περίπου ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς, χαίρεται τη διαδικασία, την ένταση, τις ιδέες, τον συναγωνισμό και την πρόοδο που σημειώνεται κάθε φορά που ένα γραφείο παίρνει μέρος σε μια αντίστοιχη διαδικασία. Άλλωστε, τηρουμένων των αναλογιών, πρόκειται για ένα πρωτάθλημα.
Πίσω όμως από αυτά, βρίσκεται και ένα γραφείο που πληρώνει τους συνεργάτες του και που δεν χρησιμοποιεί δωρεάν φοιτητές. Έξοδα, κόπος, νεύρα και τις περισσότερες φορές απογοήτευση που οδηγούν εύλογα σε ένα αναπάντητο ερώτημα: έχουν νόημα οι διαγωνισμοί για τους αρχιτέκτονες στην Ελλάδα? Ή είναι όπως το έθεσε ο John Pawson “loss of money and energy”?
Συγκεκριμένα, στον διαγωνισμό της Αργούς, ανακοινώθηκαν ανεπίσημα κάποιοι νικητές, προκλήθηκε μια αναταραχή στο δημαρχείο του Βόλου, κάποιοι πανηγύριζαν στα social media, τα πρακτικά των συνεδριάσεων της επιτροπής δεν έχουν δοθεί ακόμα και υπάρχει μια αδιαφάνεια τόσο ως προς τον ορισμό της επιτροπής όσο και για τα αποτελέσματα. Δεν αποτελεί βέβαια την μοναδική περίπτωση. Αντίστοιχα «κρούσματα» παρατηρήθηκαν στον διαγωνισμό για την Πλατεία Ελευθερίας και σε αυτόν για την πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίαςστη Θεσσαλονίκη, ενώ υπάρχει και ο άκυρος τελικά διαγωνισμός στα Χανιά…
Όλοι οι τύποι των διαγωνισμών απαιτούν την πλήρη προσοχή, αφοσίωση και μεγάλο ποσό πνευματικής εργασίας και δουλεύονται παράλληλα με τις υπόλοιπες μελέτες που μπορεί να τρέχουν σε ένα γραφείο. Κοιτάμε μπροστά σε ένα μέλλον, στο οποίο θα υπάρχει μια καλύτερη και ισότιμη αντιμετώπιση απέναντι σε όλες τις συμμετοχές, έτσι ώστε οι διαγωνισμοί να ανταποκρίνονται στην αληθινή αξία και χαρακτήρα τους και να προωθούν όλα αυτά που έχουν πραγματικά σημασία. Ας βρεθεί εντέλει κάποιος τρόπος να μην καταλήγουν στις ίντριγκες και στα δικαστήρια…
Προς το παρόν, εφόσον συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα, μπορείτε να δείτε το σύνολο των τριών προτάσεων μας στην ενότητα «Διαγωνισμοί» του site μας.